Als na een scheiding een ex-echtgenoot onvoldoende in zijn of haar levensonderhoud kan voorzien, heeft de ander de wettelijke plicht om bij te dragen in de kosten daarvan door middel van partneralimentatie.
Hoe hoog deze bijdrage is, heeft met allerlei omstandigheden te maken. Veelgehoorde term in dit verband is de ‘Hof-norm’. Wat is dat eigenlijk?
Bij het vaststellen van partneralimentatie wordt in eerste instantie gekeken naar de levensstandaard tijdens het huwelijk en vervolgens naar de draagkracht van de meestverdienende echtgenoot. De levensstandaard heeft te maken met de welstand van de echtgenoten in de laatste periode van hun huwelijk. Dit bepaalt de behoefte, dat is wat iedere echtgenoot nodig heeft om op ongeveer dezelfde manier verder te kunnen leven. Bepaling van partneralimentatie is dan ook altijd maatwerk. Maar voor het vaststellen van de behoefte in standaardsituaties is er een vuistregel: de Hof-norm, vernoemd naar het gerechtshof Den Bosch, die de norm enkele jaren geleden ontwikkelde. Kort gezegd komt de Hof-norm neer op het volgende:
Uitgangspunt is het gezinsinkomen, dus het gezamenlijke inkomen (uit arbeid en/of uitkering en/of winst uit onderneming) van beide echtgenoten, verminderd met de op dit inkomen drukkende belastingen en netto uitgaven inkomensvoorzieninge;
Dit bedrag wordt verminderd met het destijds voor rekening van de ouders komende eigen aandeel in de kosten van de kinderen. Van het bedrag dat resteert neemt men 60% als behoefte De kosten van levensonderhoud van een enkele persoon zijn immers hoger dan de helft van de kosten bij samenwoning, aldus het hof, dat de norm om die reden op 60% bepaalde.
Het inkomen dat de alimentatiegerechtigde zelf verwerft, wordt van die 60% afgetrokken. Wat vervolgens resteert is de aanvullende behoefte.
De behoefte van de alimentatiegerechtigde en de draagkracht van de alimentatieplichtige zijn de belangrijkste ingrediënten van de alimentatie-rekensom. Overigens: de behoefte moet wel onderbouwd worden, de Hof-norm is niet automatisch uitgangspunt, zo blijkt uit een uitspraak van het Gerechtshof in Amsterdam, waar de alimentatieplichtige met succes claimde dat zijn ex-partner haar behoefte aan alimentatie onvoldoende had onderbouwd.
Wilt u meer weten over alimentatie? Neem gerust contact met mij op!